Για την Εθνική Επέτειο

(και η Πατρίς υπνώττει…)

Του Κων/νου Φράγκου

Αυτό τον λόγο θα σας πω*
Δεν έχω άλλον κανένα
Μεθύστε με τ’ αθάνατο
Κρασί του Εικοσιένα
Κωστής Παλαμάς
(Μήνυμα του ποιητή την 28η Οκτ. 1940)

Τα τελευταία γεγονότα
Παγίδευση και αιχμαλωσία στελεχών του Στρατού στον Έβρο από Τουρκική περίπολο.
Συνεχής και καταιγιστικές παραβάσεις – παραβιάσεις εθνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου στο Αιγαίο.
Επιθετικές, προκλητικές και διεκδικητικές δηλώσεις Τούρκων επισήμων.
Γκανγκστερικές επεμβάσεις αμφισβήτησης κυριαρχικού δικαιωμάτων Κυπριακών ΑΟΖ στην περιοχή.
Ακατάσχετη εκπομπή πομφολύγων ημετέρων πολιτειακών και πολιτικών παραγόντων, χωρίς λήψη ουδενός ουσιαστικού μέτρου.
Έκτακτη σύγκλιση ΚΥΣΕΑ για λήψη απόφασης αξιοποίησης δευτερευόντων οπλικών συστημάτων (που έπρεπε να έχει γίνει προ… 5 ετίας) την στιγμή που η Τουρκία απέναντι είναι υπεροπλισμένη.
Δέσμευση του κεντρικού Αιγαίου από Τουρκικό ΠΝ την 25η Μαρτίου για άσκηση μετά πυρών.
Τα δεύτερα Ίμια έρχονται, αλλά, οι εθελοτυφλούντες Ταγοί μας, δεν τα βλέπουν ή προσποιούνται ότι δεν τα βλέπουν.

Ερευνώντας τα αίτια της παρακμής

Το φιάσκο της Ίμιας, για το οποίο ουδείς ελέχθηκε, χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για να επιδοθεί η Κυβέρνηση Σημίτη σε χορό εξοπλισμών και μεγάλο πάρτι της μίζας. Τα οπλικά συστήματα αυτά εγκαταλήφθησαν πλήρως από τις διάδοχες Κυβερνήσεις.
Εστιάζω το ενδιαφέρον στην ΓΔΕ (Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών) και ΕΠΥΕΘΑ (Επιτελικό Γραφείο Υπουργού), τα λεγόμενα Σόδομα και Γόμορα τα οποία λεηλάτησαν, ασύδοτα υλικό, ΑΩ, απόρρητες δαπάνες κ. ά. υπό την εποπτείαν των Υπουργών και ανοχή του Πρωθυπουργού κ. Κώστα Σημίτη και, μετέπειτα, των ακολουθησάντων Κ. Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου, Αντ. Σαμαρά.

Τα της λεηλασίας των Κρατικών Ταμείων από τους εξοπλισμούς είναι γνωστά.
Σας δίνω ένα μικρό δειγματολόγιο των οργίων της διαχείρισης απόρρητων δαπανών των Υπουργικού Γραφείου ΕΠΥΕΘΑ 1988 (488 εκ. δρχ). 1999 (893 εκ. δρχ), … 2004 (1,5 εκ. €).
Και πάει λέγοντας. Πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Μα, είναι “μυστικά”! Κανείς δεν ξέρει… Αλλά και τι χλιδάτα ταξίδια (525 εκ. δρχ για το 2000)! Απλά προσθέτω ότι όλοι οι Γεν. Διευθυντές ΓΔΕ μετά Σμπώκο, που έχει ήδη καταδικασθεί, είναι υπόδικοι.

Η λεηλασία, όμως, δεν περιοριζόταν εκεί. Οι άπληστοι, εισβολείς, υπονομεύοντας την μαχητικότητα των ΕΔ έπεσαν, μετά μανίας, να λεηλατήσουν τις Ελληνικές Κρατικές Αμυντικές Βιομηχανίες. Ο,τι είχε απομείνει δηλαδή, γιατί είχαν φροντίσει οι προκάτοχοι να δημιουργήσουν ερείπια. Τις παρέδωσαν, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, χωρίς καμία συνείδηση της ευθύνης, σε “αγνούς” νομενκλατούριους που λεηλατούσαν τα πάντα.
Την ίδια στιγμή οι Τούρκοι μεγαλουργούσαν στον τομέα της Αμυντικής Βιομηχανίας!
Οι μίζες στα εξοπλιστικά και η διασπάθιση των στρατιωτικών δαπανών είχε ως αποτέλεσμα να πληγεί η αμυντική θωράκιση της χώρας. Πρόκειται για ενέργειες που εγγίζουν τα όρια εθνικής προδοσίας… Καταγγέλλει ο εξέχων δημοσιογράφος κ. Αθ. Έλις (Καθημερινή 10/3/11). Όντως, εθνική προδοσία…

Παράλληλα σημειωνόταν μία άλλη προδοσία. Οι “ημέτεροι” μεθυσμένοι από τους πακτωλούς των μιζών ουδόλως ενδιαφέρονταν για διεκδίκηση Ελληνικής συμμετοχής (ΕΠΑ) στα αγοραζόμενα ώστε να αποκτήσουν τεχνολογία και κέρδη οι χειμαζόμενες εγχώριες βιομηχανίες, κρατικές ή όχι.

Θ’ αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Για τα αμφιλεγόμενα και υπερκοστολογημένα ελικόπτερα ΝΗ-90 κόστους 720 εκ. € (2003) ο τότε Υπουργός θριαμβολογούσε που έλαβε ΕΠΑ 1,7% (!!) ενώ την ίδια ώρα η Φινλανδία για το ίδιο υλικό, που το αγόρασε 30% φθηνότερα, απαίτησε και έλαβε 50% (!!).

Η μετασημιτική εποχή

Οι μισοί Έλληνες Υπουργοί έπρεπε να είναι στη φυλακή για διαφθορά και οι άλλοι μισοί υπόλογοι για συνεργεία και συγκάλυψη
Γ. Κοντογιώργης
τ. Πρύτανης Παντείου
(“Οι Ολιγάρχες” εκδόσεις Πατάκη)

Ο κ. Καραμανλής φρόντισε, πριν ανέλθει στην Εξουσία, να γεμίσει με αισιοδοξία τους πολίτες ότι θα εφαρμόσει έλεγχο και νέμεση για τους λωποδύτες και υπονομευτές της Άμυνας. Ονόμασε, ευθέως τον κ. Σημίτη Αρχιερέα της Διαπλοκής και υποσχέθηκε εξαφάνιση των “Νταβατζήδων”. Στις προγραμματικές δηλώσεις, μάλιστα, της Κυβέρνησης του (05-05-04) κράδαινε ένα φάκελο ενός τρισάθλιου σκανδάλου (RADAR TPQ 37) και απείλησε σκληρή τιμωρία στους υπευθύνους. Έκανε μια “σικέ” Επιτροπή της Βουλής υπό τον κ. Ι. Τραγάκη η οποία, πανηγυρικώς, αθώωσε τους ενεχόμενους (Τσοχατζόπουλο, Παπαντωνίου, Σμπώκο). Πρωταγωνιστές της μάχης “δικαίωσης” οι κ. Ε. Βενιζέλος, Ανδρ. Λοβέρδος, Σ. Κεδίκογλου κ.ά.
Αυτό ήταν… Η κάθαρση τελείωσε… Επικράτησε ο νόμος της OMERTA, όπως τον διατύπωσε πρόσφατα ο κ. Πάγκαλος, Πρώτος ΥΕΘΑ της ΝΔ κ. Σπ. Σπηλιωτόπουλος που επιχείρησε να στείλει στην Εισαγγελία μερικούς φακέλους καθαιρέθηκε. Ανέλαβε ο κ. Ε. Μεϊμαράκης με αποστολή να σκεπάσει τα πάντα. Κινδύνευε ο πολιτικός κόσμος! Διορίσθηκε μάλιστα ένας λεγεωνάριος της Ρηγίλλης, που δεν γνώριζε να διακρίνει την διαφορά ιστιοπλοϊκού από υποβρύχιο, ως Γεν. Δ. Εξοπλισμών, ένας οδοντίατρος Δ. Σύμβουλος της μεγαλύτερης Αμυντικής Βιομηχανίας (ΕΑΣ), και ένας φαρμακοποιός και μετά ένας φροντιστηριάρχης Πρόεδρος της ΕΑΒ!. Το υλικό, τα ΑΩ εγκαταλείφθησαν πλήρως στους λεηλάτες. Ουδείς ενδιαφερόταν για την τύχη του φίρδην μίγδην υλικού του Σημιτικού κύκλου. Απέναντι, την Τουρκία, μία ελίτ τεχνοκρατών υψηλής στάθμης ανελάμβανε τ’ αντίστοιχα πόστα και μεγαλουργούσε.

Η αποτροπή πήρε την κάτω βόλτα χωρίς να υπάρχει, πια, ευκαιρία ανάνηψης. Όλοι, οι πολιτικοί, ήσαν ευτυχείς. Η ασυδοσία ήταν πλέον νομιμοποιημένη. Ο κ. Ε. Μεϊμαράκης αποχωρών, διαγράψας καταστροφική πορεία, αφού ζημίωσε τα μάλα την εθνική άμυνα, μείωσε την θητεία κατά 3 μήνες για να απογυμνώσει τις Μονάδες! Για μια χούφτα ψηφαλάκια. Σήμερα, η στελέχωση ων συνοριακών μονάδων είναι απογοητευτική!
Και φθάνουμε στην φαιδρά εποχή Γεωργίου Β’ Παπανδρέου Γ. ΥΕΘΑ ο κ.Ε. Βενιζέλος ο οποίος γνώριζε τα πάντα περί εξοπλισμών εποχής Σημίτη και το κουκουλώματος Καραμανλή – Μεϊμαράκη, ουδέν ενδιαφέρον έδειξε για την αξιοποίηση του υλικού, την αναζήτηση ευθυνών, τη συμπλήρωση ελλείψεων, την μέριμνα υπέρ του προσωπικού που σε κάθε ευκαιρία το ειρωνευόταν και λοιδωρούσε! Πέρασε, κι αυτός, στο «ντούκου» όπως και ο προκάτοχός του ότι διαθέταμε τα καλύτερα άρματα στον κόσμο, που τα’ ακριβοπληρώμαμε, χωρίς πυρομαχικά!

Δεν φθάνει αυτό αλλά ενώ γνώριζε την απάτη των Υποβρυχίων παραγγέλει, ακόμη δύο των οποίων έκτοτε (2010) η τύχη τους, καθώς και της καταβληθείσης προκαταβολής, αγνοείται. Επέτρεψε να συνεχισθεί το όργιο στα ΑΩ και ακύρωσε εκσυγχρονισμό των πολύτιμων μαχητικών ΑΠΑΤΣΙ, γιατί έτσι νόμιζε. (Μεγάλο πλήγμα στην άμυνα).
Πέραν αυτού προχώρησε στην αυθαιρεσία μεταφοράς μιας επιτυχημένης και ωφέλιμης για την Οικονομία (Εκθεσιακός Τουρισμός) και την Άμυνα Παγκόσμιας Έκθεσης Πολεμικού Υλικού, πραγματοποιούμενης ανά 2ετία, από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη για να ικανοποιήσει τα φιλαράκια του. Χωρίς να ρωτήσει κανένα! Επόμενο ήταν η έκθεση να βουλιάξει και να κλείσει εντός 3ετίας! Ουδείς συγχίσθηκε από όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου. Ούτε από το ΚΚΕ, ούτε από τον ΣΥΝ, ούτε από το ΛΑΟΣ, τον προπομπό της Χρυσής Αυγής ακούστηκαν διαμαρτυρίες. Το Ελληνικό παράδοξο είναι ότι αμφότεροι αποτυχόντες οικτρά ως Υπουργοί Άμυνας κ. Ε. Μεϊμαράκης και Ε. Βενιζέλος επελέγησαν από τους βουλευτές ως Πρόεδροι του Κόμματός τους.

Και μετά ήλθαν οι…. μέλισσες. Τα ίδια και χειρότερα επί εποχής Αντωνομπένηδων. Όλα κατάρρευσαν… Ο κ. Καμμένος, σήμερα, πιστό αντίγραφο των προκατόχων του, ασχολείται με φανφάρες, λιτανείες, ταξιδάκια, ψευτοπαλικαρισμούς και επιδείξεις άεργης ισχύος ενώ ουδόλως ανησυχεί για την διαθεσιμότητα των μέσων, που έχει πατώσει, τις ελλείψεις στην εκπαίδευση, το φρόνημα των στελεχών. Ο Πρωθυπουργός κ. Α.Τσίπρας αγρόν αγοράζει όπως έπρατταν οι προκάτοχοί του. Πέραν αυτού η Διακυβέρνηση ΓΑΠ και Αντωνομπένηδων παρέδωσαν στους δανειστές την Εθνική Κυριαρχία και συνέτριψαν το φρόνημα των στελεχών αφού καταλήστευσαν τις απολαβές τους.

Η ευθύνη της Στρ. Ηγεσίας
Σε αρκετές περιπτώσεις η Στρ. Ηγεσία δεν αντιστάθηκε, όπως έπρεπε να κάνει, στην πίεση των διεφθαρμένων πολιτικών για επιλογές οπλικών συστημάτων και την ευωχία των ΑΩ ούτε διαμαρτυρήθηκε, και δια παραιτήσεων στην εγκατάλειψη της άμυνας. Αν το έκανε θ’ αποφεύγαμε να φορτωθούμε τόσες σαβούρες και, ίσως, αφύπνιζε τους πολιτικούς και τον αδαή Λαό

H altera part
Η Τουρκία είναι, αναμφίβολα, μια μεγάλη στρατιωτική Δύναμη. Χώρα αρματωμένη μέχρι τα δόντια, με πολλαπλάσιο πληθυσμό και υπερπολλαπλάσιες ΕΔ άριστα εξοπλισμένες, ως σύμμαχος και γείτων είναι εξαιρετικά αναξιόπιστη που μετά τα τελευταία γεγονότα έγινε περισσότερο. Έχει αρπακτικά σχέδια κατά της Ελλάδας που δεν παύει να τα διακηρύσσει προκλητικά. Η διαφορά πολεμικού δυναμικού είναι πλέον χαώδης! Μόνο με ένα τρόπο μπορούμε να εξασφαλίσουμε την ανεξαρτησία μας. Με την δόμηση στοιχειώδους αποτροπής την οποία σήμερα δεν διαθέτουμε. Κι αυτό επεσυνέβη λόγω της πλήρους εγκατάλειψης της άμυνας τα τελευταία 20 χρόνια. Θα δώσω μερικούς τίτλους των πλέον προσφάτων εξοπλιστικών προγραμμάτων της.
Συμπαραγωγή με SIKORSY (ΗΠΑ) 320 μεταφορικών ελικοπτέρων
(Η κατάσταση των ημετέρων είναι θλιβερή).
Ναυπήγηση 10 ΤΠΚ Stelth.
Ναυπήγηση 4 φρεγατών και 6 κορβετών (Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Η δόξα της Ελληνικής Ναυπηγικής Βιομηχανίας εκποιούνται – Καθ. 08.03.18. Προηγήθηκε η ΕΛΒΟ).
Κατασκευή άρματος, 100% Τούρκικης κατασκευής κ.λπ.
Και κάτι μόλις πρόσφατο (Aviation Week 25 Δεκ. 17)
Κατά το 2018 η Τουρκία έχει ΠΥ για νέα υλικό και εκσυγχρονισμό 40,2 δις λίρες έναντι 28,7 (7,5 δις ευρώ) το 2017. (Εμείς ούτε ένα παρά. Ο εκσυγχρονισμός των F – 16 «συζητείται» επί μήνες και να δούμε τι θα γίνει…).
Προχωρεί η κατασκευή μαχητικών TFX σε συνεργασία με την Βρετανική ΒΑΕ (Defense News, 5 Φεβρ.).
Παραλαμβάνονται τα made in Turkey (TAI), UAV, ANKA, μέσου ύψους, μακράς διάρκειας και εκπαιδευτικού HURKUS με κινητήρα τουρμποπρόπ κ.α. κ.α.
Σημειώνω, απλά, ότι ενώ τα κονδύλια χρηματοδότησης κομμάτων στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 6 εκ. € ενώ της Άμυνας μειώθηκαν κατά πολύ το 2018.
Σημειώνω, επίσης, ότι οι εξαγωγές πολεμικού υλικού της Τουρκίας αυξήθηκαν πέρυσι κατά 35% ενώ οι δικές μας Αμυντικές Βιομηχανίες πνέουν τα λοίσθια με κομματικές Διοικήσεις..
“Οι κίνδυνοι για την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία είναι υπέρτατοι σε συνδυασμό με το προσφυγικό. Οι Τούρκοι δεν αποκλείεται να εξάγουν την κρίση τους στην Ελλάδα. Μερικοί θα γελάσουν αλλά θα βρεθούν απροετοίμαστοι…. Τρεφόμεθα με αυταπάτες….” κραυγάζει ο κορυφαίος δημοσιογράφος κ. Μ. Ιγνατίου ενώ ο καθηγητής κ. Ν. Κατσίμπρας προσθέτει Η παθητική εξοικείωση μας με την καθημερινή επιθετικότητα της Τουρκίας στο Αιγαίο αποτελεί ουσιαστικά, μεγάλη, βουβή νίκη της (Καθ 17/07/16). Ο κ. Α. Συρίγος, επίσης, προειδοποιεί από τις στήλες της Καθημερινής (11.09.2016) “Εάν ο Ερντογάν κρίνει ότι τον συμφέρει, θ’ αντιδράσει, ως προς την Ελλάδα, όπως ακριβώς οι προκάτοχοί του (Ίμια)».
Έναντι αυτών εμείς τι διαθέτουμε; Διακηρύσσουμε φιλικές προθέσεις! Πόσα F – 16 ίπτανται; Πόσα APACHE; Μήπως από τα 8 αεροπλάνα C27 ίπτανται μόνο 2; Από τα πανάκριβα Ε/Π ΝΗ – 90 έχουν παραληφθεί μόνο 14 (από τα 20) και ίπτανται μόνο τα 3!

Διαπιστώσεις

Οι Έλληνες, όπως αντιμετωπίζουμε σήμερα την άμυνα μας βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας.
+Π. Κονδύλης (Θεωρία Πολέμου)

Πρέπει κάποιος από την πολιτική ή Στρατιωτική Ηγεσία να σημάνει γενικό Συναγερμό, έγερσης. Όχι μπουρδουλογίες και αστείες απειλές.
Περαιτέρω αδράνεια και μοιρολατρεία θα αποβεί ολέθρια.

Το παραμύθι ότι δεν υπάρχουν πιστώσεις για ανταλλακτικά και στοιχειώδεις εκσυγχρονισμούς δεν πείθει. Για σπατάλες υπάρχουν. Όλος ο πολιτικός κόσμος να δώσει το παράδειγμα διοχέτευσης πόρων στην Άμυνα. Δεν μπορεί π.χ. ο κ.ΠτΔ να λαμβάνει ετήσιες αποδοχές μεγαλύτερες από τον Πρόεδρο της Γερμανίας ούτε οι τ. Πρόεδροι παχυλότατες συντάξεις ενώ οι Πολίτες έχουν γονατίσει. Οι βουλευτές πρέπει να μειωθούν στους 200 και να περιορισθούν τα οικονομικά προνόμιά τους. Να μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των διορισμένων αργόσχολων – μετακλητών. Η Πολιτεία, για λόγους ευνόητους, αδρανεί στην πάταξη της λαθρεμπορίας καυσίμων (απώλειες 4 δις ετησίως) Να καταργηθεί πάραυτα το χρηματοβόρο κανάλι της Βουλής (βολεύει φιλαράκια όλων των αποχρώσεων με μ.ο. μισθού 3.000 €, πέραν των δαπανών υλικών και λειτουργίας). Τα χρήματα στην Άμυνα.

SALUS POPULI ULTIMA LEX ESTO

Αν, τέλος πάντων, υποκύψουμε στις πιέσεις των κρατούντων να λησμονήσουμε την λεηλασία της Άμυνας θα μένει κάτι να μας την θυμίζει έντονα. Η κολοσσιαία, η χαώδης πλέον διαφορά δυναμικού με την Τουρκία, που ανατρέπει πλήρως τον συσχετισμό στο Αιγαίο. Πέραν της κατάρρευσης της αποτροπής η Χώρα έχει παραδοθεί στην ασυδοσία ορδών αλητηρίων εγκαθέτων, χρηματοδοτούμενων έξωθεν, που καταστρέφουν τα πάντα, “υπό την αιγίδα” του ανυπάρκτου ΥΔΤ. Είναι αυτό πέμπτη φάλαγγα ναι ή όχι; Το ήμισυ της Αστ. Δύναμης διατίθεται για ασφάλεια προσωπικοτήτων (celebrities)!!
Σίγουρα θα διερωτηθεί κάποιος ψύχραιμος αναγνώστης, που διάβασε όλα τα προηγούμενα, αν πρόκειται για ευσυνείδητες ενέργειες κολεκτίβας “πατριωτών” πολιτικών (εξαιρέσεις, φυσικά, υπάρχουν) που εγγίζουν τα όρια της εθνικής προδοσίας, όπως ανάφερε ο κ. Έλις, ή και ξεπερνούν ακόμη, τα όρια του δωσιλογισμού.

Υ.Γ.
Τον Ιανουάριο 2018 σημειώθηκαν οι περισσότερες παραβάσεις – παραβιάσεις εθνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου των τελευταίων ετών. Μέγα το Τουρκικό θράσος ενθραρρυνόμενο από την ισχνή αποτροπή. Τα γεγονότα της 13ης Φεβρουαρίου στα Ίμια το μαρτυρούν και περισσότερο αυτά του Έβρου.

Μια άλλη οργανωμένη «φάμπρικα» της παρηκμασμένης Αδελφότητας πολιτικών είναι η ίδρυση Ανεξάρτητων Αρχών, προς ικανοποίηση νομενκλατουρίων. Άρχισε το 2005, ο κ. ΚΚ, με την ίδρυση Ανεξάρτητης Αρχής Καταναλωτή ενώ στο Υπουργείο Εμπορίου υπήρχε πολυπληθής Γραμματεία Καταναλωτή! Σήμερα, οι Ανεξάρτητες Αρχές έχουν ξεπεράσει τις… 31, όλες στελεχωμένες με κομματικούς αργόσχολους. Η προσεγγίζουσα την Εξουσία ΝΔ ποτέ δεν υποσχέθηκε ότι θα τις καταργήσει. Αντίθετα ετοιμάζει τα «πληρώματα» που θα αντικαταστήσουν τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ…. Κατά τα άλλα λεφτά για την Άμυνα δεν υπάρχουν…
Προσθέτω ότι οι μετακλητοί, δηλαδή οι «τακτοποιημένοι κομματικοί» ενώ τον Δεκέμβριο 2016 ήταν 2.070, τον ίδιο μήνα του 2017 έφθασαν τους 2.468, αύξηση 23%. Λεφτά για την Άμυνα δεν υπάρχουν!!!

Επίλογος
Ο κίνδυνος είναι άμεσος. Η αγορά νέων φρεγατών και ο εκσυγχρονισμός των F – 16, που αργεί απελπιστικά, ίσως να αναφέρονται στη μετά Ερντογάν εποχή. Πρέπει τώρα, κατεπειγόντως, να αγορασθούν ανταλλακτικά και ΟΛΑ τα F – 16 να είναι διαθέσιμα, ετοιμοπόλεμα. Το ίδιο τα MIRAGE και τα Ε/Π APACHE. Άμεση έναρξη εκσυγχρονισμού φρεγατών MEKO.
Κατεπείγουσα μετακίνηση «αργόσχολων» κληρωτών Αττικής, Πελοποννήσου, Κρήτης στις μονάδες πρόσω που η σύνθεση τους είναι ελλειπής. Ο  Α/ΓΕΣ Στρατηγός κ. Στεφανής θα πρέπει να εκδηλώσει πρωτοβουλία. Οι πολιτικοί κοιτάζουν μόνο το συμφέρον τους. Αν ο μη γένοιτο, συμβεί κάτι σε αυτόν θα φορτωθούν οι ευθύνες.

Προώθηση απόφασης αύξησης της θητείας κατά τρεις μήνες με ΟΜΟΦΩΝΗ γνώμη της Βουλής (Ήδη η Σουηδία επαναφέρει την θητεία και η Γαλλία την αυξάνει).
Άμεση ίδρυση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας.

Ο Κων. Φράγκος είναι
υπ/γος ε.α. – Συγγραφέας
Αναλυτής Στρατ.
Θεμάτων – DEA
Παν. PARIS I στην Πολιτική Άμυνα

ΠΗΓΗ:militaire.gr

KEEPING THE COUNTRY AFLOAT? Cargo ships under storm clouds near the main port of Piraeus. The shipping industry boasts of being "the global success story of Greece." REUTERS/Alkis Konstantinidis

 

The Greek Shipping Myth

 

PIRAEUS, Greece - On the day he took office as Greece’s shipping minister in June 2012, Kostis Moussouroulis received a visit from a 90-year-old shipowner. He still remembers the older man’s words: “Don’t forget, the best minister of shipping and maritime affairs is the minister who is doing nothing for the shipping industry. He is the one who is leaving us alone.”

That’s the way Greek shipowners like it. The magnates who run one of the biggest merchant marine fleets in the world have long argued that if Greece tried to tax them, they would leave - and that their departure would devastate the economy. In recent years, as international institutions repeatedly bailed out Greece, the lenders have also pushed Athens to beef up its tax take. Shipowners have resisted any effort to ditch the tax breaks they enjoy, and no government has dared touch them.

“Shipping is a pillar of the Greek economy,” says the Union of Greek Shipowners, the ocean-going industry’s main association.

Greece’s statistics office says shipping contributes around $9 billion - or 4 percent - of the country’s Gross Domestic Product (GDP). When you include related business, the industry says, the figure jumps to 7.5 percent of GDP, or about $17 billion a year. Deep-sea shipping and related trades employ more than 192,000 people, it says. That’s 4 percent of all Greek workers.

But a Reuters analysis of corporate filings and economic data suggests shipping’s heroic role in Greece’s economy is largely a myth.

That’s because Greek shipowners include in their statistics billions of dollars which never actually enter the Greek economy. If Greece counted only payments to Greek companies and individuals – as other countries do – the deep-sea shipping industry’s contribution would be equivalent to around 1 percent of GDP.

Related content

1. 

   Graphic: A step-by-step guide to Greece’s shipping industry

2. 

   Video: Tom Bergin in Piraeus dissects Greece’s economy

3. 

   Graphic: Top 10 shipping nations, by management and flag

For Greece, the cost of the tax breaks granted to shipowners runs into hundreds of millions of euros. Though that is small compared with the country’s debt, plenty of other citizens have had to tighten their belts. The country has cut jobless benefits by one-fifth, and health spending by a tenth, between 2009 and 2012 in exchange for bailouts from the European Union and International Monetary Fund. The nation’s farmers have seen their tax breaks axed and Greece has raised taxes on high earners. Shipping magnates, on the other hand, have their exemptions written into the constitution.

The shipowners “are powerful in that they … get the media to write what they want,” said economist and former finance minister George Papaconstantinou. “And immediately when you start touching them you start to hear: ‘We are 7 percent of the economy we bring 17 billion every year, 200,000 jobs’ … That’s not the case.”

Syriza, the governing party of Prime Minister Alexis Tsipras, initially promised to end the industry’s generous tax allowances. Shipping Minister Thodoris Dritsas concedes the way Greece measures its shipping industry is not effective. He said the government is reviewing the tax system and expects to publish details next year.

But while he said changes for shipping are possible, the government is reluctant to advocate anything that would damage shipping groups.

“What is very important for us is maintaining the competitiveness of Greek shipping,” he told Reuters in his office across Piraeus harbour from dozens of tree-shaded ship management offices. The ministry has a dilapidated air: Paint peels off the walls and staff ferry documents in supermarket shopping trolleys.

DOUBTS: Former Finance Minister George Papaconstantinou says he has long wondered if shipping is as big as the industry claims. REUTERS/Jonathan Ernst

“What is very important for us is maintaining the competitiveness of Greek shipping.”

Thodoris Dritsas, Shipping Minister

The Union of Greek Shipowners declined to comment on the Reuters analysis, but said any suggestion it used political or media influence to perpetuate inaccuracies about its economic contribution was “a completely false allegation.” It used official data and analysis by respected bodies, it said. “The Greek shipping community stands on its stellar track record as the global success story of Greece.”

The industry says government tax revenues from Greek shipping have increased more than eightfold since the outbreak of the economic crisis. It said this was due to a number of factors including the fact that in 2013, the industry volunteered to pay 420 million euros in extra taxes over several years.

Greece’s central bank and its statistics office ELSTAT, which publish official data on the economy and the industry, said they follow international rules on counting the economy. Both declined to comment on Reuters analysis. The Ministry of Finance did not respond to requests for comment.

MARITIME NATION

A nation of more than 1,000 islands, Greece’s history and culture has been intertwined with the sea since the Battle of Salamis against the Persians in 480 BC, when the Greeks trapped the invading fleet in a narrow strait.

The modern industry grew up in the 19th century. Trading families bought vessels to transport goods between the Black Sea and northern Europe. Over time, they began to provide freight for others. Greeks now operate some of the world’s biggest tankers and bulk carriers.

Three things helped: Greece’s location at the crossroads of Europe, Asia and Africa; a cosmopolitan outlook; and low taxes.

Even in those early days, though, the industry’s international nature sparked doubts about how much money it generated for Greece.

In 1933, Emmanouil Tsouderos, then the Bank of Greece’s governor and later a prime minister, published a report which found that shipping was the country’s biggest source of foreign exchange. The industry brought in 5.9 million pounds sterling equivalent (roughly $450 million in today’s money), around 20 percent more than tourism, he said.

But in his report, the central banker added that not all this money could be counted as a contribution to the economy. So many of the industry’s expenses – fuel, port fees, labour and repairs – were incurred overseas that Greece would never see all the cash. Tsouderos decided that only about a third of the shipping money remained in the country.

Today, Bank of Greece statistics show, shipping receipts are worth some $15 billion a year. That is equivalent to almost 7 percent of GDP, and just behind the $18 billion brought in by tourism.

But unlike Tsouderos, the Bank does not specify how much of this stays in Greece.

Some in the industry still say shipping counts for more than tourism.

“It’s not like tourist money,” said John Coustas, Chief Executive of Danaos Shipping, one of the largest Greek shipping groups. The problem with the tourism industry, he said, is that Greece has to import goods to supply tourists’ needs. “In shipping this is a pure contribution,” he said, sitting in his wood-panelled office overlooking Piraeus port, surrounded by oil paintings of 19th-century shipping scenes.

TOO BIG TO TAX

Greek shipowners have long argued that their industry is too special to tax. After the Second World War, when the cash-strapped government wanted to introduce a levy on shipping companies, owners responded by moving their vessels to companies in tax havens such as Panama.

To keep them sweet, the government in 1953 enshrined tax breaks for shipowners in the constitution. Greece started to allow shipping companies to pay a nominal fee, known as a tonnage tax, instead of a tax on profits. The tax varied widely and was sometimes as low as $1 for each “taxable ton” of a ship’s weight.  Shipowners were exempted from tax on their incomes.

This brought some shipping operations back, but the companies which owned the fleet remained registered in Liberia, Marshall Islands and Panama, according to documents, government officials and industry executives. Shipowners wanted to keep their assets safe from volatile local politics.

COMPETITION: CEO of Danaos Shipping, John Coustas, says shipping’s economic contribution is more “pure” than tourism’s. REUTERS/Michalis Karagiannis

“There are people in Greece who think these people should pay taxes.”

Gikas Hardouvelis, former finance minister

Today, instead of Greek-based ships manned by Greek sailors, shipping in Greece is mainly made up of small management offices in Piraeus that collect freight fees on behalf of their tax-haven registered parents. The management firms oversee the movements and maintenance of the ships, which rarely if ever visit Greece. In return, the management firms receive a small share of the shipping fees.

It’s not clear how many jobs the industry generates. In 2012, ELSTAT said 5,100 Greeks were employed on Greek-flagged deep sea vessels. Industry-backed studies add about 6,000 Greek sailors on foreign-flagged ships, and around 15,000 jobs onshore. On top of that, they assume the industry generates over 100,000 more jobs indirectly.

Companies and government officials say the Greek-run fleet – like most – mainly employs sailors from developing countries.

The dividends paid by many Greek shipping firms also often stay offshore. The country does not count actual dividends paid, but filings by firms which do disclose their dividends suggest the total paid both on and offshore could be over $1 billion a year.

Shipowners, too, often live outside Greece. More than half the shareholders in big Greek shipping companies are based elsewhere, including famous magnates such as George Economou, who lives in Monaco, and John Angelikousis, who lives in London. Other big names such as Philip Niarchos and Spiro Latsis live in Switzerland, filings in the UK and Switzerland show. They declined to comment on their residence.

Such a globalised structure is common enough around the world. Less common is the way Greece counts this business.

DROP IN THE OCEAN

Countries like Britain and Norway only consider the fees made by shipping companies that are registered on their territories.

They do this partly to reflect economic reality, but also because statistical bodies can’t reliably count money paid or people employed by firms in tax havens, said Robin Lynch, who used to measure GDP at Britain’s Office for National Statistics.

Norway’s statistical service takes that a step further. One measure of GDP it produces strips out Norwegian-registered shipping companies completely. Sabina Du Rietz, a GDP expert at the Norwegian School of Economics, said this is deemed a better measure of the economy, because the shipping industry employs mainly non-residents and has “negligible effect on domestic demand.”

Greece’s statistical agency ELSTAT, on the other hand, counts the whole industry as if it were based in Greece. It includes in its national accounts the full freight fees that are collected by shipping companies registered in tax havens. This means it counts wages paid to non-Greek seamen and dividends paid to non-Greek shareholders.

If Greece counted only fees paid to Greece-based management companies, the industry would be much smaller.

A total of 17 of the largest Greek shipping companies, with a combined turnover of $2.5 billion, published their fee income for 2013. They paid $123 million in management fees to their Greek offices that year, the accounts show. Some of these management firms had branches outside Greece, so not even all of this modest amount stayed in the country.

Assuming management fees across the industry run at a similar level, the total direct onshore impact of shipping groups would be around $700 million that year, Reuters calculations show. Adjusting for costs, the direct contribution to GDP would be around $500 million, compared to the $9 billion or so recorded by ELSTAT.

Including payments to suppliers, sailors and dividends, the contribution to the economy would be around $2 billion. That’s just over a tenth of the figure cited by the industry.

The Reuters estimates are based on a sample of companies which generate about a fifth of shipping export earnings. They may not be representative, although accountants and industry executives say all shipping companies have similar structures and face similar costs.

 

Nadim Ahmad, head of trade statistics at the Organisation for Economic Co-operation and Development, said Greece is entitled to count the shipping sector as it does. But capturing so much activity outside the economy means the result can be misleading, he said. “Is it right to say: ‘This GDP is generated in this country, ergo it necessarily follows that this is the benefit that accrues to this economy’? It’s obvious the answer is no.”

PR OFFENSIVE

Despite this, Greek shipping owners have managed to convince a succession of governments that they deserve special treatment.

After the fall of the military junta, which ruled from 1967 to 1974, shipowners worried they might lose their tax exemption and mounted a public relations offensive, according to a study by Ilias Bissias, a lecturer at the ALBA Graduate Business School in Athens who has worked in communications at shipping groups. Normally secretive, shipowners began to give press interviews "to bond with the general public," Bissias wrote. And they invested in media groups, which some politicians say they use as a platform to highlight the industry's contribution.

Greece’s leaders don’t question the industry’s importance, said Yannos Papantoniou, who was finance minister from 1996 to 2001. “For us, shipping is a desperately needed source of foreign income, which addresses the country’s fundamental weakness which is the lack of foreign exchange,” he said.

Gikas Hardouvelis, who was finance minister until January this year, said the importance of the sector gives it political power. “There are people in Greece who think these people should pay taxes. People in the ministry, they were gung-ho to grab them. I tend to be more liberal because I understand that these people have options,” he said.

Papaconstantinou, the former finance minister who said he doubted the importance of shipping to the economy, is one politician who wants change. He told Reuters the government should commission an independent report to estimate the real contribution of the sector. But he said the industry would resist.

“It’s not by accident that you do not have an authoritative independent study of this,” he said.

Θα μπορούσε να είναι μια κακοστημένη φάρσα, αν δεν επρόκειτο για μια συνειδητή και σκόπιμη απόπειρα βεβήλωσης ενός ιστορικού τόπου μαρτυρίου, προς χάρη της μικροκομματικής προβολής. Η επίσκεψη στη Μακρόνησο που οργανώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, λίγες μόλις μέρες μετά από την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ, όπου έδωσε γη και ύδωρ στις ΗΠΑ, συναγωνιζόμενοι επάξια τις χειρότερες περιόδους της εμφυλιακής αμερικανοδουλείας, εντάσσεται ακριβώς σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να ξεπλυθούν από τη μνημονιακή παράδοση της χώρας και τη νέα εθελοδουλεία.

Τραγικές οι σκηνές, με τον κοινωνικό εγκληματία Κατρούγκαλο να φωτογραφίζεται κάτω από αψίδα που έστησαν βασανιζόμενοι οι τότε εξόριστοι. Ή με τον γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Ρήγα, να χασκογελάει σηκώνοντας τη γροθιά, δήθεν σε αγωνιστικό χαιρετισμό, με τους ακόλουθούς του να το διασκεδάζουν, έχοντας λυθεί στα γέλια.

Προκλητικές ήταν ακόμη και οι κονκάρδες που φορούσαν οι επισκέπτες. Κι αυτές εντασσόταν σε πολύ συγκεκριμένη στόχευση. Το σύνθημα «ποτέ πια φασισμός» που ανέγραφαν, προφανώς συνιστά παραχάραξη της ιστορίας, καθώς το κολαστήριο της Μακρονήσου λειτούργησε στα χρόνια της ελεγχόμενης, μεν, αλλά σαφώς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, από το 1947 έως το 1958. Η ιστορική παραχάραξη με την αναφορά στον φασισμό απέβλεπε τόσο στην αποσιώπηση της σχέσης που έχει μια αστική δημοκρατία με την κρατική τρομοκρατία και μάλιστα στις πιο ακραίες και αποκρουστικές της μορφές, όσο και στην απόκρυψη του ρόλου των Αμερικανών στον κυρίαρχο αντικομμουνιστικό παροξυσμό εκείνης της περιόδου.

Περιττό να σχολιαστεί η παρουσία ανδρών των σωμάτων ασφαλείας, για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες, στη Μακρόνησο, όπως και το γλέντι που στήθηκε κατά την επιστροφή στο Λαύριο.

Η σκοπιμότητα όλης αυτής της ιλαροτραγικής εκδήλωσης είναι ξεκάθαρη και συνδέεται άμεσα με την απεγνωσμένη προσπάθεια να δημιουργηθεί η εντύπωση πως δεν έχουν ξεκόψει εντελώς από την παράδοση της Αριστεράς και των αγώνων της. Φυσικά, η απόπειρα είναι από χέρι χαμένη. Στη συνείδηση του λαϊκού και ιδιαίτερα του αριστερού κόσμου, Αριστερά και μνημόνια και κοινωνική καταστροφή και αμερικανοδουλεία είναι καταστάσεις ασύμβατες.